Aplikacja Tribo w malowaniu proszkowym

Aplikacja farb proszkowych bazuje na znanych od lat zasadach trybostatyki/elektrostatyki. Ładowanie farb odbywa się tu w oparciu o naturalne zjawiska zachodzące w przyrodzie, co ma swoje plusy, ale również minusy. O tym poniżej.

Aplikacja Tribo w pigułce

Tribo jest techniką elektryzacji i nakładania farby proszkowej wykorzystującą natrysk elektrokinetyczny. Używany w procesie malowania proszkowego aplikator zbudowany jest zazwyczaj z teflonu, który ma zdolność do separowania ładunków elektrostatycznych. Podstawą w nakładaniu farby proszkowej jest tu energia kinetyczna niesionych przez sprężone powietrze cząstek farby, które są nośnikiem ładunku (pomiędzy aplikatorem a malowaną powierzchnią nie wytwarza się pole elektrostatyczne). Ładunek dodatki cząstek farb osiągany jest poprzez trojaki rodzaj tarcia:

• cząstek farb o siebie,
• cząstek farb o ściany przewodów transportujących farbę do aplikatora,
• cząstek farb o wewnętrzne ścianki aplikatora.

Wady i zalety Tribo

Urządzenia wykorzystujące technologię Tribo cechuje łatwość eksploatacji, a także niższe ceny w porównaniu do urządzeń bazujących na natrysku elektrostatycznym. W związku z powyższym Tribo cieszy się sporą popularnością, zwłaszcza wśród osób, które zaczynają dopiero przygodę z malowaniem proszkowym. Jest to rozwiązanie, które świetnie sprawdza się w malowaniu wewnętrznych ścian metalowych urządzeń. Technologia Tribo oprócz niewątpliwych zalet posiada również wady, wśród których wymienić można choćby zbyt duże uzależnienie procesu napylania od warunków zewnętrznych.