Cięcie plazmą to technologia, której początki sięgają lat 50. XX wieku, a jej autorami byli amerykańscy naukowcy pracujący na rzecz armii.
Początkowo, w procesie cięcia zmagano się z problemem podwójnego iskrzenia, który z czasem został wyeliminowany dzięki zastosowaniu techniki podwójnego przepływu. Powoli zaczęto odkrywać możliwości cięcia plazmowego poprzez eksperymentowanie ze zmianą rodzaju gazu, napięcia prądu czy właściwości strumienia plazmy. W efekcie tych działań, w latach 60. odkryty został sposób umożliwiający użycie tlenu i wody do formowania przepływu drugiego gazu w procesie cięcia z podwójnym przepływem gazu. W 1968 roku na rynku pojawiła się pierwsza komercyjna przecinarka plazmowa, a w kolejnych latach – tłumik wodny oraz stół wodny, które ograniczyły hałas, ilość dymu i promieniowania. W latach 80. pojawiła się metoda, która zmniejszyła ilość zużywających się w procesie elektrod, czyli tzw. cięcie plazmowe z wtryskiem tlenu. Jednak największy rozwój cięcia plazmą nastąpił w latach 90. – w tym czasie opracowane zostały nowatorskie technologie, które umożliwiły cięcie metali o dużej grubości w bardzo szybkim tempie. Cięcie plazmą to obszar, który nieustannie się rozwija: obecne systemy są szybkie i wydajne, wciąż jednak dba się o to, byzwiększyć ich produktywność i innowacyjność.
Najnowsze komentarze